«Μαμά, τι ωραία λέξη. Μαμά μου, ποσό χαίρομαι που είσαι εσύ μαμά μου», έγραψε η Δανάη Μπάρκα στο Instagram για την αγαπημένη της μητέρα, Βίκυ Σταυροπούλου.
Τη βαθιά της ευγνωμοσύνη στη μητέρα της, Βίκυ Σταυροπούλου, θέλησε να εκφράσει η Δανάη Μπάρκα με μία μακροσκελή ανάρτησή της στο Instagram.
Ένα κείμενο στον προσωπικό λογαριασμό της παρουσιάστριας, το οποίο έρχεται σαν απόρροια της τοποθέτησης που έκανε η Κατερίνα Καινούργιου για εκείνη.
«Με ενόχλησε πάρα πολύ αυτό που έγινε. Κολλητές δεν ήμασταν όντως. Όμως όταν έναν άνθρωπο. Τον Φίλιππο τον γνώρισε από μένα. Τον γνώρισε σε μία περίοδο που έκλαιγα για τον Φίλιππο. Το θεωρώ και ανήθικο. Αυτό που με ενόχλησε περισσότερο είναι ότι δεν μου έστειλε ένα μήνυμα μετά, ότι ήταν λάθος μου» δήλωσε χαρακτηριστικά η παρουσιάστρια του Alpha, την Πέμπτη, στην Σταματίνα Τσιμτσιλή.
«Ποτέ μα ποτέ άντρα ή φίλο φίλης σου δεν τον αγγίζεις, έτσι με μεγάλωσε η μητέρα μου. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του, μπορεί έτσι να έχει μεγαλώσει. Δεν αλλάζει για μένα ακόμα και αν με πάρει τηλέφωνο. Για μένα αυτοί οι άνθρωποι είναι delete».
Ακολουθεί η ανάρτηση που έκανε η Δανάη Μπάρκα για τη Βίκυ Σταυροπούλου:
«[στην έκθεση της Yoko Ono στο Λονδίνο σε ένα δωμάτιο γράφεις κάτι για την μαμά σου]. Πόσο ωραίο θα ήταν να λέμε στην μαμά μας πιο συχνά αυτά που αισθανόμαστε; Πόσο ωραίο θα ήταν να μπορούσαμε έστω και για 1 μέρα να μπούμε στο μυαλό τους και να αφαιρέσουμε οποιαδήποτε σκέψη αρνητική ή αμφιβολίας ή ανασφάλειας που μπορεί να κατακλύζει το μυαλό τους; Πόσο ωραίο θα ήταν να μπορούσαμε έτσι απλά να τις ανταμείψουμε για όσα κάνουν για εμάς;»
«Μαμά, τι ωραία λέξη. Μαμά μου, ποσό χαίρομαι που είσαι εσύ μαμά μου. Που χρησιμοποιώ αυτή την λέξη για να αποκαλώ έτσι εσένα. Εσένα που είσαι ένα φως για όλους και που η αγκαλιά σου είναι γιατρικό για γνωστούς κι αγνώστους. Εσένα, μαμά μου, που με έμαθες να παλεύω, να δίνω με όλη μου την ψυχή, να γεύομαι κάθε μέρα της ζωής μου ,να είμαι ειλικρινής, να αγαπάω τους ανθρώπους μου, να φροντίζω ,να γελάω δυνατά, να μην σταματάω σε κάθε σκυλί που γαβγίζει να πετάξω πέτρες γιατί θα χάσω το μονοπάτι για τον στόχο μου, να κλαίω στα δύσκολα για να ξεσπάω, να αγκαλιάζω σφιχτά εκείνους που με αγαπούν, να βλέπω τα λάθη μου, να θυμάμαι με τι τρόπο μεγάλωσα, να κάνω τρέλες και να γελάω δυνατά, να μην ξεχνάω την βάση μου, να σέβομαι, να μην πατάω επί πτωμάτων για να καταφέρω αυτά που ονειρεύομαι, να μην λέω ψέματα για να δημιουργώ διαφορετικές εικόνες. Εσύ, που μια ζωή έβαζες σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό σου για να μου παρέχεις ό,τι ονειρευόσουν. Μαμά μου,σ’ ευχαριστώ που είσαι εσύ».
«Είχα καιρό να στο πω δημόσια, αλλά βρήκα σήμερα μια ωραία αφορμή σ’ αυτή την έκθεση. Μακάρι να μπορούσα να γεμίσω τον τοίχο με «σ’ αγαπώ» για σένα. Εύχομαι να σου μοιάσω αν γίνω ποτέ κι εγώ μαμά».
