«Έφυγε» ο Νίκος Ξανθόπουλος – Το παιδί του λαού έχασε τη μάχη με τον θάνατο στα 89 του χρόνια

Το παιδί του λαού έφυγε για τον παράδεισο. Ο Νίκος Ξανθόπουλος, ο ηθοποιός που σημάδεψε μια ολόκληρη γενιά και έγινε σύμβολο του λαού, έφυγε στα 89 του χρόνια.

Ο Νίκος Ξανθόπουλος νοσηλευόταν σε ιδιωτική κλινική στο Αιγάλεω. Ήταν για ένα μήνα στη μονάδα εντατικής θεραπείας με σοβαρά καρδιολογικά προβλήματα, τα οποία του είχαν προκαλέσει πολυοργανικά προβλήματα.

Πριν από λίγες ημέρες η κατάσταση της υγείας του Νίκου Ξανθόπουλου έδειξε σημάδια βελτίωσης και μεταφέρθηκε σε απλή κλίνη συνεχίζοντας τη θεραπεία του. Ωστόσο, φάνηκε πως η καρδιά του δεν άντεξε και σήμερα, 22 Ιανουαρίου άφησε την τελευταία του πνοή.

Στην αυτοβιογραφία του: «Όσα θυμάμαι και όσα αγάπησα», που κυκλοφόρησε, το 2005, από τις εκδόσεις «Άγκυρα», ο Νίκος Ξανθόπουλος είχε περιγράψει την μεγάλη αγάπη του κόσμου στο προσωπό του, ενώ ανέφερε ότι δεν ξέχασε ποτέ από που ξεκίνησε και τα δύσκολα παιδικά του χρόνια.

«Στη ζωή μου έχω δει τέτοιες χαρές, τόση αγάπη από τον κόσμο, σαν να ‘μουνα σπλάχνο από τα σπλάχνα τους, σα να ‘μουνα παιδί τους. Ώρες ώρες βούρκωνα, λιώνανε τα μέσα μου, βουβαινόμουν, δεν μπορούσα να μιλήσω. Αναρωτιόμουν αν αξίζω αυτή την αγάπη και προσπαθούσα με τον καιρό να γίνομαι καλύτερος, πιο ταπεινός, πιο καταδεκτικός, αλληλέγγυος, πιο έντιμος, πιο εντάξει. Ένα με τον κόσμο, ένας με αυτούς. Δεν απέφευγα τους ανθρώπους, βρισκόμουν ανάμεσά τους, δίπλα τους, να τους νιώθω, να τους καταλαβαίνω, για να μπορώ και στα έργα μου να μιλάω για τους καημούς και τα προβλήματά τους, που ήταν και δικά μου παλιότερα. Δεν ξεχνούσα τον τσαγκάρη πατέρα μου, τη μητέρα μου στη φάμπρικα, τη μητριά μου παραδουλεύτρα».

Η διαδρομή του

Ο Νίκος Ξανθόπουλος γεννήθηκε στην Νέα Ιωνία της Αθήνας στις 14 Μαρτίου του 1934. Τα παιδικά του χρόνια ήταν δύσκολα και φτωχικά. Ήταν παιδί Ποντίων προσφύγων μεγάλωσε φτωχικά μαζί με τη μητέρα του. Ο πατέρας του ήταν τσαγκάρης, ψαράς και αντιστασιακός, ανάμεσα σε όλα τ’ άλλα. Η μητέρα του τον μεγάλωσε μόνη της καθώς ο πατέρας του απουσίαζε για μεγάλα χρονικά διαστήματα.

Η ΑΕΚ, η φιλολογία και το θέατρο

Στα εφηβικά του χρόνια λάτρεψε τον αθλητισμό και ήταν αθλητής της ΑΕΚ. Ο Νίκος Ξανθόπουλος, λάτρευε και το διάβασμα και ονειρευόταν να γίνει φιλόλογος.

Στην εφηβεία του άρχισε να μπολιάζεται με το μικρόβιο της ηθοποιϊας. Ίνδαλμά του ήταν ο Μάνος Κατράκης.

Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Δούλεψε στο θέατρο από το 1957 έως το 1963. Η πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση στο θέατρο έγινε με τον θίασο Κατερίνας στην κομεντί «Βιργινία».

Συνέχισε στο ελεύθερο θέατρο με διάφορους ρόλους: Η κυρία δε με μέλει, Λα μάμα, Ηλέκτρα (θίασος Ροντήρη, όπου έπαιξε τον ρόλο του Ορέστη), Είσοδος υπηρεσίας, Σκάνδαλα στην εξοχή και το Τραγούδι του νεκρού αδερφού (θίασος Κατράκη). Συμμετείχε σε 24 θεατρικές παραγωγές και έπαιξε όλα τα είδη του θεάτρου.

Ο κινηματογράφος και η τηλεόραση

Μετά το 1963 αφοσιώθηκε τελικά στον κινηματογράφο. Η πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο έγινε το 1958 στην κωμωδία του Φίλιππα Φυλακτού «Το εισπρακτοράκι», στο πλευρό του Βασίλη Αυλωνίτη και του Νίκου Ρίζου.

Ως κινηματογραφικός πρωταγωνιστής καθιερώθηκε από τον σκηνοθέτη-παραγωγό Απόστολο Τεγόπουλο (Κλακ Φιλμ), με τον οποίο είχε αποκλειστική συνεργασία από το 1964 μέχρι το 1971, σε μουσικές δραματικές ταινίες.

Έπαιξε σε πολλές μεγάλες ελληνικές ταινίες όπως «Η Οδύσσεια ενός ξεριζωμένου», «Κατατρεγμένος», «Είναι μεγάλος ο καημός». Έγινε το απόλυτο σύμβολο του λαού μέσα από τις περίφημες ταινίες μελό που σημάδεψαν μια εποχή. Το 1970 ίδρυσε δικό του θίασο.

Στις αρχές των 70’s σταμάτησε από τον κινηματογράφο. Η τελευταία του κινηματογραφική παρουσία, μετά από απουσία 24 ετών, έγινε το 1995 στην ταινία του Γιώργου Ζερβουλάκου «Με τον Ορφέα τον Αύγουστο».

Στην τηλεόραση πρωτοεμφανίστηκε το 1973 στη σειρά «Αγρίμια». Οκτώ χρόνια μετά τα Αγρίμια, το 1981, παίζει στο σίριαλ του Ερρίκου Θαλασσινού «Το ημερολόγιο ενός θυρωρού».

Το 1994 έπαιξε στην τηλεοπτική δραματική σειρά «Στην κόψη του ξυραφιού».

Το 1989 συνεργάζεται με τον Απόστολο Τεγόπουλο και τον Πάνο Κοντέλλη στο «Μινόρε μιας καρδιάς» που κυκλοφόρησε σε 3 βιντεοκασέτς  και κατόπιν παίχτηκε στην ΕΡΤ σε 16 επεισόδια. Κατόπιν προέκυψε το «Η αγάπη που δε γνώρισε σύνορα» της οποίας τα γυρίσματα έγιναν στην Αθήνα, την Κωνσταντινούπολη και το Παρίσι. Κυκλοφόρησε σε δύο κασέτες. Αργότερα προβλήθηκε σε 8 επεισόδια στο MEGA.

Ακολούθησαν άλλες δύο βιντεοπαραγωγές, Η καρδιά του πατέρα και Έρωτας στο περιθώριο, που παίχτηκε και στην τηλεόραση στο κανάλι ΑΝΤ1, το 1992.

Το τραγούδι

Για τις ανάγκες των ταινιών έγινε τραγουδιστής υπό την καθοδήγηση του Απόστολου Καλδάρα και της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου.

Μετά το 1971 σταμάτησε τις εμφανίσεις του στον κινηματογράφο και μεταπήδησε σε νέα καριέρα στο λαϊκό τραγούδι. Συνολικά έχει κυκλοφορήσει 9 άλμπουμ και 55 σινγκλ. Η δισκογραφία του περιλαμβάνει γύρω στα 300 τραγούδια. Τα τραγούδια του υπογράφουν μεταξύ άλλων οι Άκης Πάνου, Χρήστος Νικολόπουλος, Σταύρος Ξαρχάκος και άλλοι.

Στα τέλη του 2005 έβγαλε την αυτοβιογραφία του «Όσα θυμάμαι και όσα αγάπησα».

Παντρεύτηκε δύο φορές και έχει τέσσερα παιδιά και πέντε εγγόνια.