Η Πρωτομαγιά θα είναι για πάντα η πιο μελαγχολική ημέρα στο ημερολόγιο του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Πρωτομαγιά του 1994 ήταν, όταν ο Άιρτον Σένα πήγε ευθεία στη στροφή Ταμπουρέλο, στην Ίμολα. Η ιστορική πίστα της Ιταλίας, φιλοξενούσε την τελευταία παράσταση ενός Θεού.
Το τριήμερο του ιταλικού γκραν πρι είχε ανοίξει με τους χειρότερους οιωνούς. Στις ελεύθερες δοκιμές της Παρασκευής, ο οδηγός της Jordan, Ρούμπενς Μπαρικέλο είχε σοβαρό τρακάρισμα και οδηγήθηκε στο νοσοκομείο. Την επόμενη μέρα ήρθε το πρώτο μεγάλο σοκ. Ο Roland Ratzenberger χάνει τον έλεγχο του μονοθέσιου του στη Villeneuve και καταλήγει στις τσιμεντένιες μπαριέρες. Έχοντας χτυπήσει τον τοίχο με σχεδόν 315 χιλιόμετρα την ώρα, το θρυμματισμένο του μονοθέσιο σταματά να κινείται στην επόμενη στροφή. Την Tosa.
Μία ώρα αργότερα, το νοσοκομείο στο οποίο διακομίστηκε ο 33 χρόνος εκδίδει ανακοίνωση πως είναι νεκρός. Αυτό ήταν το πρώτο δυστύχημα στη Formula 1 μετά από 12 χρόνια.
Ο Άιρτον Σένα προσπάθησε να πείσει τους ανθρώπους της FIA να αναβάλουν τον κυριακάτικο αγώνα αλλά κανείς δεν τον άκουσε. Η εκκίνηση έγινε κανονικά, αν και λίγο καθυστερημένα λόγω βροχόπτωσης.
Τα κόκκινα φώτα ανάβουν, σβήνουν, το γκραν πρι ξεκινά, το μονοθέσιο του JJ Leto, όμως, όχι. Αποτυγχάνει να εκκινήσει και μένει ακίνητο στην 5η θέση. Ο Pedro Lamy, που έχει εκκινήσει 17 θέσεις πιο πίσω, κάνει μια απότομη κίνηση από δεξιά προς αριστερά για να εκμεταλλευτεί το κενό που είδε και προσκρούει στην ακινητοποιημένη Benetton του Leto.
Λίγο πιο πέρα, στο κοινό, εννέα θεατές έχουν τραυματιστεί, ο ένας σοβαρά.
Μετά από μερικούς γύρους υπό καθεστώς αυτοκινήτου ασφαλείας, ο αγώνας επανεκκινεί, με τον πρωτοπόρο, Άιρτον Σένα, να απομακρύνεται από τους υπόλοιπους οδηγούς και μόνο τον Μίκαελ Σουμάχερ να τον καταδιώκει, από την δεύτερη θέση.
Οι κίτρινες σημαίες κάνουν ξαφνικά την εμφάνισή τους. Ο Σουμάχερ επιστρέφει στα πιτ, όμως ο Σένα όχι. Ο Βραζιλιάνος δεν έστριψε ποτέ στην στροφή Ταμπουρέλο με αποτέλεσμα να καρφωθεί με 217 χιλιόμετρα στον τοίχο. Μέσα σε δύο λεπτά τον είχαν βγάλει από το μονοθέσιο. Είχε αδύναμο χτύπο καρδιάς και σημαντική απώλεια αίματος. Μεταφέρθηκε με ελικόπτερο στο νοσοκομείο Maggiore της Μπολόνια, όπου και επιβεβαιώθηκε ο θάνατός του. Η Βραζιλία είχε χάσει τον Θεό της. Άμεσα κηρύχθηκε τριήμερο πένθος. Η Formula 1 θρηνούσε τον πιο χαρισματικό πιλότο στην ιστορία του αθλήματος. Τον κορυφαίο των κορυφαίων.
Πλέον, τρεις δεκαετίες μετά, οι τεράστιες βελτιώσεις στα επίπεδα ασφαλείας των σιρκουί, των μονοθεσίων, του εξοπλισμού των οδηγών και ούτω καθεξής, έχουν μειώσει ραγδαία τον αριθμό των σοβαρών ατυχημάτων κατά τη διάρκεια των αγωνιστικών Σαββατοκύριακων. Τα δυστυχήματα ωστόσο, τόσο του Jules Bianchi, όσο και του Anthoine Hubert, την τελευταία δεκαετία, υπενθύμισαν σε όλους τους κινδύνους του αθλήματος.