Με αφορμή την συμπλήρωση 100 ετών από το ντεμπούτο σε αγώνες, η Bugatti βγάζει από το τεράστιο αρχείο της, το φάκελο του Type 32, ένα άγνωστο όχημα με κομβικό όμως ρόλο στην αγωνιστική της δράση.
Το ημερολόγιο έδειχνε 2 Ιουλίου του 1923 όταν το Type 32 συμμετείχε στο Γκραν Πρι της Γαλλίας, το οποίο πραγματοποιήθηκε στην πόλη Τουρ. Οι 300.000 θεατές μάλλον θα κοίταζαν με δυσπιστία το αλλοπρόσαλλο σχήμα του Type 32, καθώς δεν έμοιαζε με τα αγωνιστικά οχήματα εκείνης της εποχής.
Μάλιστα του είχαν δώσει το παρατσούκλι «Τανκ».
Ο Έττορε Μπουγκάτι είχε αντλήσει έμπνευση από το σχήμα που είχαν τα φτερά των αεροπλάνων όταν δημιουργούσε το αντισυμβατικό Type 32, καθώς ήταν πεπεισμένος ότι η αεροδυναμική θα έπαιζε καθοριστικό ρόλο στη βελτίωση των αγωνιστικών οχημάτων.
Εν έτει 2023 γνωρίζουμε πολύ καλά την τεράστια σημασία που δίνουν οι αυτοκινητοβιομηχανίες στην εξέλιξη της αεροδυναμικής, ώστε να μειώσουν την κατανάλωση καυσίμου/ενέργειας και να αυξήσουν τις επιδόσεις. Σύμφωνα με τη Bugatti το Type 32 βασίζονταν σε μεγάλο βαθμό στο Type 30 και στο δίλιτρο οκτακύλινδρο κινητήρα του, απόδοσης 90 ίππων. Συνεργάζονταν με κιβώτιο 3 σχέσεων, ενώ εμπρός είχαν τοποθετηθεί υδραυλικά φρένα.
Συνολικά κατασκευάστηκαν πέντε Type 32, ένα πρωτότυπο και τέσσερα που συμμετείχαν στο Γκραν Πρι της Γαλλίας το 1923, όπου έπρεπε να αποδείξουν την αντοχή τους στους 35 εξαντλητικούς γύρους της πίστας 22,83 χιλιομέτρων, διανύοντας μια συνολική απόσταση σχεδόν 800 χιλιομέτρων.
Το πιο επιτυχημένο αγωνιστικό Type 32 ήταν αυτό που οδηγούσε ο Γάλλος Έρνεστ Φρίντριχ, τερματίζοντας τρίτος μετά από 7 ώρες και 22,4 δευτερόλεπτα, με μέση ταχύτητα περίπου 112 χλμ./ώρα. Αυτή ήταν η πρώτη και η τελευταία εμφάνιση του Type 32, καθώς στη συνέχεια η Bugatti αποφάσισε να ασχοληθεί με την ανάπτυξη του Type 35, το οποίο εισήγαγε τις ζάντες αλουμινίου και τελικά κέρδισε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Γκραν Πρι το 1926.
Το στίγμα όμως του Type 32 στο μηχανοκίνητο αθλητισμό έμεινε ανεξίτηλο, ενώ σήμερα φυλάσσεται στο Εθνικό Μουσείο Αυτοκινήτου της Γαλλίας.